Sfeer

Reflectie

Dagen gingen voorbij, sinds ik weg was geweest heb ik niet meer het gevoel gehad dat ik echt leefde. Daarvoor wist ik niet wat ik miste, ik dacht dat het mijn leven was, mijn lot, maar ik weet nu dat dat niet zo is. Ik weet niet hoe lang ik het ga volhouden hier, maar ik zal hier wegkomen, alles is beter dan dit. Het voelt als een grote leegte vanbinnen, alsof ik iets mis, eerst wist ik niet dat ik iets miste, maar nu weet ik wel dat ik iets mis en ook wat het is. Het is moeilijk in woorden uit te drukken maar ik denk dat het het dichtst in de buurt komt van vrijheid.
''Sophie!'', ik werd uit mijn gedachten gehaald door Benjamin, we hadden het een soort van bijgelegd, alhoewel ik het hem niet vergeven had, deed ik van wel. Ik heb geen zin meer in ruzie en ingewikkelde dingen, ik heb nu wel andere dingen aan mijn hoofd.
''Je bent er de laatste tijd niet echt bij hè?''
Ik denk dat dit een retorische vraag was, ik ging er maar vanuit, en keek hem even aan alleen om te laten merken dat ik hem had gehoord.
''Is er iets gebeurd toen je weg was? Je hebt er niet heel veel over verteld...'', hij keek mij nieuwsgierig aan en wachtte op een antwoord, een antwoord waarin ik geen zin had om te geven.
''Ik heb wat rondgelopen, meer niet...'', antwoordde ik verveeld.
''Vertel je mij wel de waarheid? Vertrouw je mij soms niet meer? Alsjeblieft Sophie, vertel mij wat er aan de hand is!''
''Natuurlijk vertel ik de waarheid! Wat heeft het voor een nut om te liegen? Er is niets, hou er alsjeblieft over op!'' Ik begon nu echt geïrriteerd te raken, ik haatte dit soort gesprekken.
''Maar... je lijkt zo veranderd sinds je weg bent gegaan, ik ben bang dat ik nooit meer de oude Sophie terug zal zien.''
''Egoïst!'' Benjamin keek mij niets begrijpend aan.
''Ik ben misschien wel veranderd, maar dat hoeft niet slecht te zijn! Je denkt alleen maar aan jezelf, wanneer was je er voor mij? Toen ik werd gepest? Toen ik werd geslagen? Toen ik wegging en jij je belofte brak? Denk je dat dit mij allemaal niets doet? Denk je dat ik gewoon vrolijk door kan leven? Jij maakt je alleen zorgen om hoe ik was, de makkelijke Sophie, die alles goed vond en overal in meeging, makkelijk voor jou ja! Ik kan je één ding vertellen: zo ben ik niet meer! Ik leef ook nog een leven!'' Ik spuugde de woorden uit, alsof ik iets walgelijks zei en staarde Benjamin doordringend aan voordat ik weg stormde uit de eetzaal.
Aangekomen in mijn kamer, wist ik even niet meer wat ik moest doen. Nu ik Benjamin kwijt was, had ik niemand hier. Het geluk wat ik dagen geleden voelde, was er niet meer, het was allemaal omgekeerd, omgekeerd in ongeluk.