woensdag, december 26

Sfeer

Waarheid

Na de ruzie heb ik Benjamin dagen niet gezien. Ik wist niet wat dit te betekenen had en waar hij uithing. Ik voelde mij eenzaam en verlaten, was ik dan toch te streng voor hem geweest? We hebben wel een soort van vage relatie gehad, maar zo serieus nam hij die toch niet?
Ik dacht terug aan de tijden met hem, de tijden dat wel elkaar steunden in wat voor een situaties dan ook, en begon hem toch steeds meer te missen. Ik wilde niet toegeven aan dit gevoel en begon hard te werken, hierdoor werd ik afgeleid van mijn gedachten en kwam er een flinke vooruitgang in mijn rapport. Ik was nog steeds zeker dat ik hier niet thuis hoorde en was nog steeds van plan hier zo snel mogelijk uit te komen.
Na lange zware dagen vol met hard geploeter stortte ik mij vermoeid in mijn bed. Ik viel snel in slaap en werd rond middernacht weer wakker. Ik rekte mij uit toen ik iets voelde kreukelen. Ik stopte met mijn beweging en voelde onder mijn rug, waar ik een briefje vond. Vol verbazing deed ik het licht aan en begon het te lezen:

Lieve Sophie,

Het spijt mij van alles, maar voor alles is ook een verklaring. Ik ben je veel uitleg verschuldigd, jij was altijd eerlijk tegen mij maar ik niet tegen jou, ik kon alles niet meer aan en ga je alles opbiechten. Als eerste moet ik je wat zeggen, maar voordat je verder leest moet jij mij beloven dat je heel de brief leest, dat is van belang. 
Ik ben hier weggegaan. Ik mocht al een tijdje weg maar hield mij iets langer hier. Dit deed ik allemaal uit liefde voor jou. Ik wilde je beschermen en het leven hier voor jou makkelijker maken. Ik geloof net zoals jij dat jij hier niet thuis hoort. Ik sta dichter bij je verhaal dan je denkt, maar dit kan ik je niet in deze brief uitleggen, dat is te gevaarlijk.
Ik wil je ook uitleggen waarom ik hier bleef toen jij die dag wegging, toen ik had verzonnen dat ik eten had gekocht. Dit was natuurlijk niet waar, wat jij denk ik al wel door had. Ik heb mijn punten aan iemand anders gegeven, iets wat ik belangrijker vond. Het deed mij zoveel pijn toen ik je zo gebroken en boos op mij zag, dat ik bijna alles wilde opbiechten, maar dit heb ik gelukkig kunnen weerstaan, anders zou jij zeker actie ondernemen. Ik heb mijn punten namelijk gegeven aan degene die het het minste verdient, maar begrijp mij niet verkeerd, ik deed het voor jou. Ze zou jou hierna niet meer lastigvallen en tot nu toe heeft ze zich hieraan gehouden. Ik weet dat ze je zal blijven ontwijken, maar zorg alsjeblieft ook hiervoor. Stap niet op haar af, verpest alsjeblieft niet alle moeite die ik voor je heb gedaan, je moet weten dat ik dit allemaal voor jou heb gedaan, ook al vatte jij alles net verkeerd op.
Zoals ik al zei, mocht ik hier al langer weg, en ben ik ook weggegaan, omdat jij toch niets meer aan mij had. Ik zal voor altijd uit je leven verdwijnen, aangezien iemand mijn plaats heeft ingenomen. De reden dat je mij al een paar dagen niet meer hebt gezien is hierdoor denk ik ook wel duidelijk, de laatste dingen voor mijn vertrek moesten namelijk worden geregeld. Als jij dit leest ben ik al weg. 
Sophie, wil je mij alsjeblieft nog één ding beloven. Blijf braaf, dit klinkt stom, maar houd je alsjeblieft gedeisd. Ik heb gezorgd voor wat verspoedingen in je proces en als je zo door blijft gaan ben ook jij snel vrij. 
Ik houd van je en zal je nooit meer vergeten.

Liefs, 
Benjamin

De brief begon te vervagen door mijn ogen die waren volgelopen met tranen, een traantje verliet mijn oog en spatte uiteen op de brief. Ik legde hem trillend onder mijn kussen. Veel vragen waren antwoorden geworden, maar ook veel vragen waren gevormd. Ik voelde mij bedrogen, een pion in één groot spel, maar voelde ook sympathie voor Benjamin. Het enige wat hij wilde was dat ik gelukkig was, en ik heb hem zo grof behandeld. Ik kreeg flinke bonkende hoofdpijn en zakte neer op mijn bed. Ik viel in slaap met het zinnetje wat ik steeds opdreunde: zoek niet naar antwoorden, maar probeer eerst hieruit te komen.